Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 2015
Ο Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας Θεόδωρος Φορτσάκης στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015 τοποθετήθηκε για το θέμα της Παιδείας.
Θεόδωρος Φορτσάκης: 12 Προτάσεις – Τομές στην Παιδεία μας
Συνοπτικά οι 12 καινοτόμες προτάσεις του κ. Θεόδωρου Φορτσάκη για την ανασυγκρότηση της Παιδείας:
- Αναδιάρθρωση του χάρτη των σχολείων, με έλλογες συγχωνεύσεις για μεγαλύτερες και καλύτερα οργανωμένες μονάδες, με σεβασμό όμως στο νησιωτικό και ορεινό χαρακτήρα της χώρας.
- Μεγάλη μείωση του αριθμού των 6 διαφορετικών τύπων σχολείου.
- Μείωση του υπερβολικού αριθμού των 117 διαφορετικών ειδικοτήτων και 44 υποειδικοτήτων εκπαιδευτικών σε συνολικά 30.
- Δραστική μείωση των 2.500 αποσπάσεων εκπαιδευτικών σε μη εκπαιδευτικό έργο.
- Ανάθεση της διεύθυνσης των σχολείων σε αποφοίτους ειδικής σχολής.
- Εκπόνηση των προγραμμάτων διδασκαλίας από επιστημονικό φορέα με βάση τις ανάγκες των μαθητών και όχι των καθηγητών.
- Συναίνεση για μόνιμη υπερκομματική θέση, αν μη Υφυπουργού Παιδείας, τουλάχιστον Γενικού Γραμματέα.
- Διακοπή της διανομής ενός μόνο βιβλίου για κάθε μάθημα. Τροφοδοσία των βιβλιοθηκών με πολλά βιβλία για να σταματήσει η αποστήθιση.
- Άμεση κατάργηση του ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική παιδεία. Ενίσχυση επιπλέον με «κουπόνι», δηλαδή με ένα ποσό, όσων επιλέγουν την ιδιωτική παιδεία.
- Νέο σύστημα εξετάσεων, με εθνική πιστοποίηση ανά γνωστικό αντικείμενο σε κάθε επίπεδο, ώστε να απορροφηθεί η παραπαιδεία.
- Κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου και εκλογή των πανεπιστημιακών αρχών χωρίς ανάμιξη φοιτητών και διοικητικών υπαλλήλων.
- Δημιουργία ενιαίου φορέα για το συνολικό συντονισμό της έρευνας των πανεπιστημίων σε συνάρτηση με την οικονομία και την αγορά εργασίας.
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Θεόδωρου Φορτσάκη:
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Επειδή έχουν ακουστεί πάρα πολλά για όλα τα θέματα, επιτρέψτε σε εμένα να περιοριστώ στα ζητήματα της παιδείας. Εξάλλου, είναι και επίκαιρα, δεδομένου ότι ακούσαμε μόλις την αρμόδια για θέματα παιδείας Υπουργό.
Έχω πει πολλές φορές ότι η παιδεία είναι ένα ζήτημα το οποίο μας απασχολεί και ως ζήτημα πολιτικό, διότι πραγματικά ακόμα και σε σχέση με την οικονομία το ζήτημα της παιδείας είναι πιο σημαντικό από πολιτική άποψη, γιατί εκεί διαμορφώνουμε ιδέες, εκεί διαμορφώνουμε νοοτροπίες και επομένως εκεί καθορίζονται οι συμπεριφορές οι οποίες υπαγορεύουν και τη συμπεριφορά μας στο οικονομικό πεδίο. Από μια άποψη, λοιπόν, η παιδεία είναι και παραμένει ένα πολιτικό ζήτημα πιο σημαντικό και από την οικονομία.
Όμως, φυσικά η παιδεία έχει και μια διάσταση εξαιρετικά σημαντική, την οικονομική. Και πραγματικά απορώ πώς δεν έχουμε φέρει σε πρώτο πλάνο, όσον αφορά την προώθηση των συμφερόντων της χώρας για προσέλκυση επενδυτικών σχεδίων, το τρίπτυχο «παιδεία, πολιτισμός, τουρισμός».
Άκουγα να ρωτούν τον κύριο Πρωθυπουργό στις Ηνωμένες Πολιτείες για τις δυνατότητες επενδύσεων στην Ελλάδα και πραγματικά απόρησα με το πώς δεν μίλησε για την παιδεία, για τον πολιτισμό. Νομίζω ότι δεν το έκανε για λόγους καθαρά ιδεοληπτικούς, διότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η παιδεία πρέπει να ανοίξει και μάλιστα να ανοίξει και στην αγορά.
Και λέω να ανοίξει και στην αγορά –και το υπογραμμίζω!- γιατί είναι ένα κεφάλαιο του μνημονίου που το προβλέπει ρητά. Μέσα στο μνημόνιο το οποίο έχουν υπογράψει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν δεσμευθεί η χώρα να ανοίξει και την παιδεία της στην οικονομία και στην αγορά εργασίας. Αυτή, λοιπόν, είναι μια κατεύθυνση που πρέπει να τηρηθεί.
Χθες το βράδυ άκουσα τον Υπουργό Παιδείας κ. Φίλη να μιλάει για την παιδεία και είχα τη γνώμη ότι δεν έχει αντιληφθεί ποιο ακριβώς Υπουργείο έχει αναλάβει. Η παιδεία σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση πραγματικά δραματική. Είναι ένα μπάχαλο. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό κλειστών σχολείων. Έχουμε κενά -20.000 κενά, ενώ είχαμε φτάσει τα 25.000- τα οποία ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσα πολλά. Επίσης, η ιδιωτική παιδεία βρίσκεται απειλούμενη από το 23%, ενώ έχουμε εγκαταλείψει και το ψηφιακό σχολείο. Στα ΙΕΚ έχουμε 8.000 ανθρώπους απλήρωτους, ενώ το Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης «Οδυσσέας» έχει εγκαταλειφθεί από την αδιαφορία και την οκνηρία του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο δεν ενδιαφέρθηκε να ανανεώσει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ενώ το πρόγραμμα ήταν εκεί. Τέλος, η παραπαιδεία βρίσκεται παντού, ενώ τα πανεπιστήμια έχουν κυριολεκτικά διαλυθεί.
Επειδή δεν είναι καλό κάποιος συνέχεια να γκρινιάζει να κάνει και θετικές προτάσεις, εγώ θα ήθελα στα λίγα λεπτά που μου μένουν να εστιάσω πάνω σε δώδεκα προτάσεις και παρακαλώ τους αρμόδιους Υπουργούς να τις λάβουν υπόψη τους.
Πρόταση πρώτη σχετικά με τα κενά των σχολείων. Άκουσα τον κ. Φίλη να λέει ότι αυτό οφείλεται στο ότι επί χρόνια δεν μπορούν να γίνουν προσλήψεις. Αυτό είναι ανακριβέστατο! Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών ανά μαθητή σε όλη την Ευρώπη.
Άρα, το πρόβλημά μας δεν είναι οι προσλήψεις. Το πρόβλημα είναι η χρήση του προσωπικού. Kαι αυτό σημαίνει ειδικότερα ότι θα πρέπει πρώτα-πρώτα να προβούμε σε άμεση συνένωση σχολείων. Όπου τα σχολεία βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, εκεί να μην προτάσσετε τα συνδικαλιστικά συμφέροντα, να προτάσσετε τα συμφέροντα της πολιτείας και των μαθητών. Και να προχωρήσουμε σε άμεση αναδιάρθρωση όλου του χάρτη των σχολικών μονάδων, βεβαίως με σεβασμό στο νησιωτικό χαρακτήρα της χώρας και στις ορεινές περιοχές. Αλλά εάν καταγράψετε τις ορεινές περιοχές και τις νησιωτικές δεν είναι παραπάνω από τριακόσια τα σχολεία, τα οποία έχουν ανάγκη να τα διατηρήσουμε, ενώ δεν ανταποκρίνονται –ας το πούμε έτσι- σε μια έλλογη αναδιάρθρωση. Υπάρχει, λοιπόν, τεράστιο πεδίο ανασυγκρότησης.
Πρόταση δεύτερη. Θα πρέπει να μειωθούν άμεσα οι τύποι σχολείων. Έχουμε έξι διαφορετικούς τύπους σχολείων, οι οποίοι τύποι εμποδίζουν την έλλογη οργάνωση της διδασκαλίας. Είναι ανάγκη αυτοί οι τύποι να ενοποιηθούν και μόνο κατ’ εξαίρεση να κρατάμε τύπους διαφορετικών σχολείων.
Τρίτον, να μειώσουμε αμέσως τον αριθμό ειδικοτήτων των καθηγητών. Είναι πρωτοφανές, στην Ελλάδα έχουμε 117 ειδικότητες καθηγητών και 44 υποειδικότητες. Πρόκειται για ανέκδοτο. Η Γερμανία, που είναι η δεύτερη χώρα στη σειρά αριθμού ειδικοτήτων, έχει συνολικά 28. Δείτε: 117 ειδικότητες καθηγητών και 44 υποειδικότητες από τη μια πλευρά στην Ελλάδα και αμέσως μετά η Γερμανία με 28. Έχουν γίνει ειδικότητες, όχι για να εξυπηρετούν τους μαθητές, αλλά για να εξυπηρετούν τα συνδικαλιστικά συμφέροντα των καθηγητών. Και αυτό πρέπει αμέσως να αναθεωρηθεί.
Τέταρτη πρόταση. Να μειωθούν αμέσως δραστικά οι 2.500 αποσπάσεις την ώρα που δεν έχουμε εκπαιδευτικούς στα σχολεία.
Πέμπτη πρόταση. Η διοίκηση των σχολείων να γίνει από στελέχη τα οποία έχουν αποφοιτήσει από ειδική σχολή.
Έκτον, το πρόγραμμα διδασκαλίας να γίνεται από φορέα επιστημονικό, όχι με βάση τις ανάγκες διδασκαλίας των καθηγητών, αλλά με βάση τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών.
Έβδομον, να υπάρξει συναίνεση για μόνιμη θέση, αν μη Υφυπουργού Παιδείας, τουλάχιστον Γενικού Γραμματέα.
Όγδοον, να σταματήσει αμέσως η διανομή του ενός βιβλίου. Να τροφοδοτούνται οι βιβλιοθήκες με πολλά βιβλία για να σταματήσει το σύστημα της αποστήθισης.
Ένατον, το 23% να καταργηθεί πάραυτα. Να υπογραμμίσω ότι το 23% μπήκε για λόγους καθαρά ιδεοληπτικούς. Δεν μπήκε για να βγάλει το κράτος χρήματα από το 23%. Μπήκε για να κάνει ζημιά στην ιδιωτική παιδεία. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και τώρα, που αντιλήφθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι η δική του βάση πλήττεται, τώρα έκανε πίσω και ζητά το 23% να ανασυγκροτηθεί. Και όχι μόνο να φύγει το 23% αλλά να μελετηθεί και προοπτική «voucher», ενός ποσού το οποίο θα δίδεται σε αυτούς που επιλέγουν την ιδιωτική παιδεία. Διότι και αυτοί έχουν συμμετάσχει στους φόρους και είναι καλό, αφού δεν βαρύνουν το κράτος με τη συμμετοχή τους στη δημόσια παιδεία να έχουν μια ενίσχυση για την επιλογή της ιδιωτικής. Η ιδιωτική και δημόσια παιδεία, είναι πυλώνες του δημόσιου αγαθού που λέγεται παιδεία και είναι ζωτικό δημόσιο αγαθό, το οποίο δεν μπορούμε να το διακρίνουμε σε δημόσιο και ιδιωτικό από την άποψη του τρόπου διδασκαλίας ή του φορέα που το διασφαλίζει.
Δέκατον, η παραπαιδεία να αντιμετωπιστεί αμέσως και να συλλάβουμε ένα σύστημα εξετάσεων, όπου εξετάζουμε ένα γνωστικό αντικείμενο κατά το αγγλικό πρότυπο και επομένως συγχωνεύουμε παραπαιδεία και σχολεία. Αυτό χρειάζεται ειδική μελέτη, αλλά είναι μια κατεύθυνση η οποία είναι εξαιρετικά επίκαιρη.
Ενδέκατο, δυο λόγια για τα πανεπιστήμια τα οποία έχουν διαλυθεί. Χθες μπήκαν πάλι σαράντα τραμπούκοι στο γραφείο της καθηγήτριας της κ. Ματζουράνη, μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος, και την απείλησαν με τον χειρότερο τρόπο. Και όταν πήγε η Κοσμήτορας, η κ. Καραμολέγκου, να την υπερασπιστεί έγινε θύμα και αυτή της ίδιας επίθεσης. Δεν άκουσα το Υπουργείο να έχει εκδώσει καμία ανακοίνωση. Δεν φαντάζομαι το Υπουργείο να στηρίζει τέτοιου είδους αλητείες στα πανεπιστήμια. Είναι καιρός αυτό το πράγμα να σταματήσει. Και μη νομίζετε ότι με απειλές και με τραμπουκισμούς θα σταματήσετε αυτούς οι οποίοι σκέφτονται στο πανεπιστήμιο κατά τρόπο διαφορετικό από εσάς.
Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου την οποία ακούσαμε ότι θα εκδώσει το Υπουργείο, είναι πραγματικά αυτό το οποίο δείχνει πώς αντιλαμβάνεται το Υπουργείο τον διάλογο και την εθνική συναίνεση στην παιδεία. Το 90% των καθηγητών έχουν συμμετάσχει στις εκλογές των Συμβουλίων του Ιδρύματος. Πού βρήκατε ότι τα Συμβούλια του Ιδρύματος είναι συμβούλια τα οποία έχουν επιβληθεί χωρίς τη θέληση των πανεπιστημιακών; Νομίζω ότι είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι τα πανεπιστήμια, με το νόμο ο οποίος είχε ψηφιστεί τότε με μια τεράστια πλειοψηφία της Βουλής, είχαν βρει έναν δρόμο και μια πορεία που δεν πρέπει να σταματήσουμε.
Κλείνω με τη δωδέκατη πρόταση, λέγοντας ότι η έρευνα στα πανεπιστήμια θα πρέπει να συγκροτηθεί και να οργανωθεί με βάση ενιαίο φορέα. Άκουσα τον κ. Φωτάκη εχθές, ο οποίος έκανε μία πολύ καλή πρόταση για την έρευνα. Θα έλεγα αυτός ο φορέας να επικεντρωθεί στην οργάνωση της πανεπιστημιακής έρευνας και να την οργανώσει σε σχέση με την αγορά και την οικονομία.
Η παιδεία είναι και παραμένει ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο. Είναι καλό να μπορέσουμε να το βγάλουμε έξω από τον κομματικό καβγά, γι’ αυτό προσκαλώ το Υπουργείο να ανοίξει τις πόρτες του στον πραγματικό διάλογο και να καλεί και την αντιπολίτευση και όλα τα άλλα κόμματα να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων για το πλαίσιο της παιδείας, γιατί το πλαίσιο αυτό πρέπει να είναι διαρκές και όχι να αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει η Κυβέρνηση.
Εμείς θα καταψηφίσουμε τις Προγραμματικές Δηλώσεις και για την παιδεία, όπως και τις υπόλοιπες, για τους λόγους που εξέθεσα.